میش سومالی یکی از انواع نژاد گوسفندان است که به گوسفندان سر سیاه معروفند. هدف از پرورش این نژاد از گوسفندان استفاده و بهره‌برداری از گوشت آن است. از لحاظ شیردهی شیر مورد نیاز بره‌ها را تامین کرده و مادر خوبی برای بره‌ها است. زیستگاه اصلی میش سومالی به آفریقای جنوبی برمی‌گردد. گوسفند سومالی دنبه داشته و در دسته نژادهای گوشتی قرار می‌گیرد. سومالی منطقه ای در شاخ آفریقا ست که نژاد اصلی این گوسفندان همان منطقه است. این نژاد به آمریکای جنوبی و مرکزی،کارائیب برای تامین گوشت انسان ها منتقل شد و اکنون در برزیل پرورش داده می شود. برخی از میش‌های سومالی کوچک و برخی دیگر اندازه متوسطی دارند. معمولاً رنگ بدنه این نژاد از گوسفندان سفید و سرشان به رنگ مشکی است. در واقع سر، گردن و گوش‌های میش سومالی به رنگ مشکی است. مقدار قابل توجهی چربی در قسمت پایینی دم میش سومالی دیده می‌شود. میش و قوچ سومالی هر دو هنگام تولدشان وزنی حدود 2.6 کیلوگرم دارند اما هنگامی که به سن بلوغ می‌رسند وزن قوچ سومالی حدود 68 و وزن میش سومالی حدود 52 کیلوگرم است.همانطور که پی‌شتر گفته شد هدف از پرورش این نژاد، استفاده از گوشت مرغوب آن است. چربی موجود در دنبه را نیز برای تهیه انواع غذا استفاده می کنند. بره سومالی تا 84 روز پس از تولد از شیر مادر تغذیه می شود. شیردهی میش سومالی در این دور حدود 50 کیلوگرم می‌باشد. چربی موجود در شیر میش سومالی 9.5 درصد است. میش های سومالی در برابر سختی از خود مقاومت نشان می‌دهند و نسبت به شرایط آب و هوایی بومی خود سازگارند. از گوشت این نژاد می توان در تهیه انواع سوسیس استفاده نمود. این نژاد پاهای مقاومی دارند و می تواند مسافت طولانی را طی کند.